Ach Woody – bij die naam moet ik denken aan Woody Woodpecker en zijn vrolijke, aanstekelijke song – op de Lagere “School met den Bijbel” in het net na-oorlogse Semarang heb ik geleerd dat “we” (geen pluralis majestatis) de keizer moeten geven wat des keizers is. Leek me als kind al heel verstandig, zeker met een keizer uit de verhalen die de absolute macht had en oproerkraaiers kon (doen) veroordelen tot de dood door kruisiging. Wat dat betreft mag Johan Teterissa zeker niet mopperen, maar dat is een ander verhaal.
Dus inderdaad, wie door noeste studie een titel heeft behaald gun ik graag het genoegen van het voeren van die titel en de daarbij passende hormat. Door mijn nauwe familiebanden met Duitsland ben ik ook aan titelverering gewend. Wie daar eenmaal “Herr Doktor” is geworden is overal “Herr Doktor”, op het werk, in de tuin, op de golfclub, onder de douche. En het mooie is, de vrouw van “Herr Doktor” is automatisch “Frau Doktor”, zonder de “Doktorarbeit” ooit te hebben hoeven schrijven. Dat vergroot des Doktors kansen op de huwelijksmarkt enorm.
Wat mij betreft, ik weet niet eens of ik mij op een MBO-status mag beroepen. Eerder op deze site heb ik ontboezemd dat ik slechts beschik over een typ- en een zwemdiploma, weliswaar B. Dus ook letterlijk “koerang adjar” om mijn deuntje mee te blazen op I4E, maar webmaster Boeroeng is mij genadig. Mijn solide bewijs van Indoschap is hem voldoende. Een test dat ik tevens een gesublimeerde Belanda ben heb ik niet hoeven af te leggen. Gelukkig maar. Ik zou door de bakoel zijn gevallen.
Ik hoop nog veel van je te horen, sorry, lezen Woody. Als je net zo vrolijk bent als je getekende naamgenoot in de film, dan gaan “we” een mooie tijd tegemoet.
Pak Pierre